[NC-20][SF]Because of Love: Time[JackJae][Part3]

[SF]Because of Love: Time[JackJae][Part3]

Jackson x Youngjae

NC-20

เหมือนโซ่ที่คล้องกุญแจล็อกความรู้สึกของเราทั้งสองเอาไว้ค่อย ๆ คลายปมออกจากกัน  อาจเป็นเพราะริมฝีปากที่กำลังเชื่อมติดกันอยู่ตอนนี้ก็ได้..

แจ็คสันกำลังรู้สึกว่าตัวของเขานั้นเริ่มจะควบคุมตัวเองไม่อยู่  ความผิดชอบชั่วดีในหัวตีกันจนยุ่ง  สีดำกับสีขาวผสมปนเปกันไปหมดจนมันเป็นสีเทา.. ใช่.. สีเทาเป็นสีเทาเพราะเขาไม่อาจทนความต้องการของตัวเองที่มีต่อคุณอาแท้ ๆ ในวัยเด็กนี้ได้.. เป็นสีเทาเพราะในที่สุดแล้วเขาก็เผลอรักเด็กคนนี้ถึงแม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใครจนหมดหัวใจ..

แย่จังนะ.. ทั้ง ๆ ที่ตัวเองจะอยู่ที่นี่ได้ถึงเมื่อไหร่ก็ไม่รู้..

“อื๊อ..” เสียงครางแผ่ว ๆ ของคนตัวเล็กกว่ามากในอ้อมกอด ทำให้ร่างหนาค่อย ๆ ผละริมปากของตัวเองออกอย่างอ้อยอิ่ง จับจ้องคนแก้มกลมที่กำลังเผยอปากหอบหายใจออกมาอย่างน่าเอ็นดู

ลำตัวขาวผ่องภายใต้เสื้อยืดที่เลิกขึ้นเพราะแรงดิ้นของอีกฝ่ายค่อย ๆ เผยออกมาให้เห็น และแจ็คสันก็อดไม่ได้ที่จะลองเอามือสอดเข้าไปแตะสัมผัสผิวเนื้อขาวที่โผล่ออกมาเพียงเล็กน้อยแต่กลับกระตุ้นอารมณ์ดิบให้เขาอย่างน่าประหลาด..

“อ๊ะ..อย่าแกล้งยองแจ..” ยองแจสะท้านเชิดหน้าขึ้นสูงเมื่อถูกนิ้วมือหยาบกดคลึงเบา ๆ ที่ส่วนอ่อนไหวบริเวณหน้าอก  ความไม่ประสีประสาเรื่องอย่างว่าทำให้ร่างเล็กได้แต่ตอบสนองไปตามความรู้สึกของตนในเวลานั้น.. ตอบสนองอย่างไร้เดียงสา.. แต่มันกลับดูยั่วเย้าในเวลาเดียวกัน..

ร่างหนาเผลอแลบลิ้นเลียริมฝีปากที่แห้งผากของตัวเองแบบไม่รู้ตัว  ทั้งเสียงคราง  ผิวขาวเนียนละเอียดและกลิ่นหอมกรุ่นของคนตรงหน้า  มันสามารถปลุกอารมณ์ของเขาได้มากกว่าเพื่อนสาวที่เคยมีเซ็กส์กันในสมัยมัธยมเสียอีก ไม่เคยมีใครทำให้เขารู้สึกอยากจะครอบครองมากขนาดนี้.. อยากตีตราจองผิวเนื้อนิ่มนั้นให้มีแต่ร่องรอยของเขาไปทุกตารางนิ้ว..

“อ๊า..พี่แจ็คสัน ยองแจเจ็บ..!!” เสียงหวีดร้องของคนอายุน้อยกว่าในตอนนี้ไม่ได้ทำให้แจ็คสันหยุดตัวเองได้เลยสักนิด  มันกลับต้องการมากขึ้น..และมากขึ้นไปอีก.. ซอกคอหอมกำลังถูกรุกรานดูดดุนจนเกิดสีช้ำไปทั่วคอ  เสื้อยืดถูกเลิกขึ้นสูงกองเอาไว้บริเวณเหนืออกเพื่อให้ร่างของคนอายุมากกว่าผละริมฝีปากจากลำคอลงไปดูดชิมยอดอกสีอ่อนน่ากินได้อย่างถนัด

“อ๊าาาา!.. ไม่ไหว..มัน..อื๊อ..ทร..มาน..” ดวงตาตี่ปรือปรอยเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา เพราะความรู้สึกของเขาที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ตอนนี้มันช่างทรมานและอึดอัดเหลือเกิน..

ยองแจรู้ดีว่าตัวเองกำลังถูกทำอะไร.. ถึงแม้จะอ่อนต่อโลกแค่ไหน  แต่การถูกทำรักแบบนี้ทำไมเขาจะไม่รู้.. เขาเคยเห็นเพื่อนบางกลุ่มแอบดูหนังสือหรือเอาแผ่นวีดีโอลามกมาที่โรงเรียนบ้าง  ส่วนตัวเขาก็เคยดูอยู่ไม่กี่ครั้งเพราะยองแจรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องน่าอับอายมากเกินไป.. เรื่องที่คนสองคนกำลังทำรักกัน..มันน่าอายเกินไป..

แต่ว่านะ.. ตอนนี้น่ะ.. ยองแจก็กำลังถูกทำแบบนั้น.. ถูกทำแบบเดียวกับหญิงสาว..และร้องครวญครางไม่ต่างอะไรกับหญิงที่อยู่ในสื่อลามกพวกนั้น..

มันควรจะรู้สึกแปลกใจสิ.. ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็เป็นผู้ชายเหมือนกันแท้ ๆ  แต่ทำไมเขาถึงเป็นฝ่ายถูกกระทำดังเช่นผู้หญิงล่ะ..? มันควรจะเป็นเรื่องแปลกไม่ใช่หรอ..? เพราะอะไรกันนะ.. เพราะอะไรยองแจถึงได้ไม่รู้สึกแปลกใจเลย? กลับรู้สึกดีมากกว่าด้วยซ้ำ.. หรือเป็นเพราะคนที่กำลังคร่อมอยู่บนตัวเขาคือแจ็คสัน..? มันเลยทำให้รู้สึกว่าสถานะอะไรมันก็ไม่สำคัญ..

ขอแค่เรารักกันมันก็เพียงพอ..

“อ๊ะ..” ยองแจเบ้หน้าความรู้สึกแปลก ๆ ทำให้เขาหลุดออกจากความคิด  แอ่นอกรับลิ้นที่กำลังตวัดโลมเลียอยู่ตรงบริเวณยอดอกของเขา ความรู้สึกดีจนเหมือนร่างกายกำลังโดนกระชากวิญญาณออกไปและ..

“อ๊า..ง..อ๊ะ..” เสียงครางแผ่วขาดห้วงไป  เมื่อหยาดน้ำสีขุ่นถูกปลดปล่อยออกมาจนเปียกชื้นเต็มกางเกงขาสั้น  ยองแจปรือตาขึ้นมองไปอย่างเลื่อนลอย    แจ็คสันกำลังส่งยิ้มให้แก่เขา และเขาก็รู้ตัวว่าตัวเองกำลังส่งยิ้มกลับไป..

“เสร็จแล้วหรอ เร็วจังแฮะ..ครั้งแรกใช่มั้ย.. ”ตอนนั้นเด็กตัวอวบกำลังรู้สึกว่าตัวเองหูอื้อ อาจะเป็นเพราะมันเป็นการปลดปล่อยครั้งแรกและความรู้สึกดีที่ยังค้างตึงอยู่ตรงปลายประสาท..

คุณอาตัวน้อยก็เลยมึนชาไปชั่วขณะ..

“พี่แจ็คสันรักยองแจนะ.. คนดี..”

แรงจูบที่ขมับกำลังทำให้ยองแจรู้สึกผ่อนคลาย  กางเกงตัวที่เปียกชื้นกำลังหลุดออกไปจากปลายขา  รวมถึงชั้นในตัวเล็กที่ถูกรูดลงตามออกไป  ต้นขาของเด็กน้อยอายุ 15 กำลังถูกตั้งชันขึ้น และนิ้วมือเรียวก็กำลังถูกไถสัมผัสอยู่ตรงปากช่องทาง..

“ไม่สิ..ต้องพูดว่า ผมรักคุณอานะครับ..”

คุณอาหรอ..? พี่แจ็คสันพูดเรื่องอะไรน่ะ.. ยองแจไม่เห็นเข้าใจเลย..

“อ๊ะ..เจ็บ..” ความเจ็บปวดเมื่อนิ้วมือแรกสอดใส่เข้ามาทำให้ยองแจลืมความคิดทุกอย่างไปทันที  นิ้วมือกำลังหมุนวนเป็นวงกลมผ่อนคลายผนังช่องทางที่ บีบรัดให้คลายตัว  รวมถึงคนตัวหนาที่พร่ำกดจูบย้ำ ๆ บริเวณ ขมับ หน้าผาก เปลือกตา.. เพื่อให้คุณอาตัวน้อยหยุดเกร็งเสียที

“อึก..” ความจุกเสียดที่ท้องน้อยแล่นปรี่กระจายไปทั่วทั้งร่าง ยองแจอ้าปากค้างกอบโกยเอาอากาศเข้าปอด  นิ้วมือแรกขยับสอดใส่เข้าไปได้จนสุดและนิ้วมือที่สองที่ค่อย ๆ ชำแรกตามเข้ามา

“แน่นชิบ..” แจ็คสันเผลอสบถออกมาเมื่อนิ้วที่สองคนของที่พยายามสอดใส่มันเข้าไปมันแทบจะเข้าไปไม่ได้ ความคับแน่นภายในที่ตอดรัดนิ้วมือของเขาตุบ ๆ แสดงให้เห็นเลยว่าคุณอาของเขายังไม่เคยผ่านมือใคร..

แหงล่ะ.. จะมีใครบ้าจับที่เด็กพึ่งอายุ 15 มาปลุกปล้ำในวันเกิดแบบนี้..

ไม่อยากจะเดาว่าถ้ามีใครรู้เข้า แจ็คสันจะต้องไปนอนกินข้าวแดงในคุกกี่ปี..

“ผ่อนคลายหน่อยยองแจ.. ผ่อนคลายหน่อย..ที่รัก..” เมื่อไม่รู้จะทำวิธีไหนให้คนตัวเล็กกว่าผ่อนคลายมากขึ้น แจ็คสันก็ได้แต่ก้มหน้าลงไปป้อนจูบหวาน ๆ ที่    ริมฝีปากเล็กนั่น  หยอกล้อกับลิ้นสีชมพูสดทั้งงับทั้งดูดมันเพื่อให้เจ้าของริมฝีปาก  น่ากินผ่อนคลายมากขึ้น ในขณะที่มือก็ค่อย ๆ ขยับสอดใส่นิ้วที่สองเข้าไปอย่างชำนาญและมันก็เข้าไปได้จนสุด..

“อ๊า..แรง..หน่อย..ครับ..” พอเริ่มชินความเจ็บก็เปลี่ยนเป็นความรู้สึกเสียวซ่านทันที  ยองแจร้องขออีกฝ่ายเสียงหวานเพราะนิ้วมือที่กำลังขยับเข้าออกพร้อมกับกดย้ำที่จุดกระสันมันทำให้ร่างเล็กรู้สึกดี..

แจ็คสันฉีกยิ้มพอใจเมื่อทำให้คุณอาตัวเล็กของเขาเสร็จสมออกมาได้เป็นรอบที่สอง  คราบน้ำสีขุ่นเปรอะเต็มหน้าท้องขาวรวมถึงบางส่วนที่กระเด็นมาเลอะเสื้อของเขา  ร่างหนาค่อย ๆ ถอนนิ้วของตนออกจากช่องทางคับแคบก่อนจะถอดเสื้อของตัวเองแล้วโยนไปอีกทางอย่างไม่ใส่ใจ  ช่องทางสีสดของอีกฝ่ายที่ถูกตระเตรียมอย่างดีกำลังขมิบเกร็งเชิญชวนชายหนุ่มวัย 19 ปีอย่างไม่ได้ตั้งใจ..

“พี่แจ็คสัน..”

“หืม..”

เสียงแหบหวานแผ่ว ๆ ดังออกมาจากร่างที่เหนื่อยอ่อนจนไร้แรงขยับ แกนกายใหญ่กำลังกดชำแรกส่วนปลายเข้ามาทำให้ยองแจใช้เล็บจิกพื้นบ้านของตัวเองเพื่อระบายความเจ็บ..

“อย่าทิ้งยองแจนะครับ..”

ร่างหนาที่กำลังอยู่ในห้วงของกามอารมณ์ถึงกับสะอึกไปทันที.. อยู่ดี ๆ     ขอบตาก็เกิดร้อนขึ้นมาเสียอย่างนั้น.. เกลียดในความเห็นแก่ตัวของตัวเองเสียจริง..

“ไม่ทิ้ง.. ต่อให้ยองแจแก่กว่านี้อีก 10 ปีพี่ก็จะไม่ทิ้ง..”

มืออุ่นรวบตัวอีกฝ่ายขึ้นมากอดเมื่อร่างกายของเราทั้งสองกำลังผสานรวมกันเป็นคน ๆ เดียว..

“พูดจริงนะ..”

“จริงสิ.. รอพี่หน่อยนะ.. ช่วยรอหน่อยเถอะ..ฮึก..”

ยองแจดูจะตกใจนิดหน่อยที่อีกฝ่ายกอดเข้าแน่นมากขึ้น แถมหยดน้ำตาที่กำลังไหลออกมานั่นอีก ทำไมต้องรอ.. รออะไรหรอ..? ทำไมต้องร้องไห้ด้วย..

“อย่าร้องไห้นะครับ..”

ถึงแม้จะไม่เข้าใจเอาเสียเลยว่าอีกฝ่ายจะร้องไห้ไปทำไม..

“เพราะต่อให้วันพรุ่งนี้เราจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน..”

ถึงแม้จะแค่พูดปลอบโยนเพื่อให้คนตัวหนาหยุดร้องไห้ก็เท่านั้น..

“ยองแจก็จะรอแค่พี่คนเดียว..”

แต่ความเด็ดเดี่ยวและวาจากที่เปล่งออกมานั้น.. ชเว ยองแจ ไม่ได้พูดปดเลยสักนิด..

แม้สุดท้ายบทรักของพวกเขาจะยังคงดำเนินต่อไป  แต่คงไม่มีฝ่ายใดกล้าลืมความทรงจำและเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นในวันนี้  ทั้งงานเทศกาลที่ไปเที่ยวด้วยกัน     ทั้งวันเกิดอายุครบ 15 ปี  ทั้งสายลมฤดูร้อน  ทั้งคราบน้ำตาและความร้อนระอุจากผิวกายของคนทั้งคู่  แม้แต่คำบอกรักที่แฝงไปด้วยความเศร้าหมอง  ความรู้สึกผิด และการรอคอย..

คงไม่มีใครกล้าลืมมัน ไม่ว่าจะผ่านไปอีกกี่ปีก็ตาม.. 

Full Part