[NC15] [SF]GOT IT Ice’cream :
Vanilla ice-cream[BNior][Part4]
Jaebum x Jinyoung
เมื่อสิ้นสุดคำพูดของแจบอมไม่ได้รับคำพูดใดๆตอบกลับมานอกจากริมฝีปากของจินยองที่บดเบียดเข้าหาริมฝีปากของร่างสูงทันที
แจบอมตอบสนองอย่างรวดเร็ว และร้อนแรง ถึงแม้กับงงงวยว่าทำไมอีกฝ่ายถึงให้อภัยเขาได้รวดเร็วขนาดนี้
แต่โอกาสมาอยู่ตรงหน้ามีหรือจจะปล่อยไป อารมณ์ดิบที่ลุกโชนอยู่แล้วพอมาถูกทำแบบนี้คงยากที่หยุด
สะโพกนุ่มที่บดเบียดอยู่ตรงต้นขา ริมฝีปากที่แสนจะหอมหวานแจบอมไม่สามารถหยุดตนเองได้
และจินยองก็รู้เรื่องนั้นดี
มือเรียวเลื่อนไปปลดปมผ้ากันเปื้อนด้านหลังของร่างบางออก
สอดมือเข้าหาเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนด้านในแล้วปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของคนที่อยู่บนตักออกช้าๆ
ริมฝีปากยังคงไม่หยุดทำหน้าที่ของมันขยับป้อนจูบหอมหวานไปพร้อมๆกับส่งลิ้นเรียวเข้าไปเกี่ยวพันกับลิ้นของอีกฝ่ายที่อยู่ด้านใน
“อือ..”จินยองครางเสียงอื้ออึงในลำคอโดนอีกฝ่ายพลิกให้ลงไปนอนราบกับโซฟาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
พร้อมๆกับผ้ากันเปื้อนที่ตอนนี้ลงไปกองอยู่ตรงพื้น และ
กระดุมเสื้อของเขาถูกปลดออกจนหมด รู้สึกเจ็บที่ซอกคอเล็กๆ
เพราะริมฝีปากของอีกฝ่ายที่เลื่อนไปดูดดึงอยู่ตรงแถวซอกคอ
ผิวสีนวลขาวบัดนี้มีรอยจ้ำแดงแต่งแต้มดูน่ามองไปมากกว่าเดิมหลายเท่า
“อ๊ะ..อ๊า..”เสียงครางดังไปทุกระยะพร้อมกับร่างของจินยองที่แอ่นขึ้นรับสัมผัส
ไม่ว่านิ้วของแจบอมจะลากมันผ่านไปทางไหน ก็ได้รับเสียงครางหวานจากอีกฝ่ายอยู่ไม่ขาด
มือเรียวเลื่อนไปเคล้าคลึงสะโพกมนปลดซิปกางเกงแนบเนื้อนั่น
แล้วดึงมันให้ลงไปกองเหนือเข่า
“แจบอม..อ๊า..อย่าแรงสิ..อ๊าาาาา!”เสียงหวานกล่าวปรามเมื่อลิ้นร้อนกำลังดุนดันอยู่แถวยอดอกของเขา
ยิ่งอีกฝ่ายขบเม้มแรงๆทำเอาจินยองแทบขาดใจ แกนกลางของร่างบางตั้งชันขึ้นจนดันเนื้อผ้ากางเกงชั้นในขึ้นมาแสดงถึงความต้องการ
แจบอมที่เหลือบมองถึงกับพออกพอใจในผลงานของตนเล็กๆ
“รู้สึกดีใช่มั้ยจินยอง..”จินยองพยักหน้ารัว
รู้สึกเย็นวาบเมื่อกางเกงชั้นในถูกรูดลงไปตามเรียวขาพร้อมกับกางเกงที่ค้างตึงอยู่ตรงเข่าของเขาก่อนหน้านี้
แจบอมเลื่อนไปจับแกนกลางที่แข็งตัวของอีกฝ่ายรูดขึ้นลง ปลุกปั่นอารมณ์ของร่างบางให้โหมแรงขึ้นหนักกว่าเดิม
ก่อนที่นิ้วเรียวสอดแทรกเข้าไปในช่องทางคับแคบของอีกฝ่ายช้าๆ จินยองเกร็งตัวกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บ
อารมณ์ที่ลุกโหมเมื่อสักครู่หายไปทันที น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยเมื่อนิ้วมือของอีกฝ่ายขยับขยายช่องทางให้พร้อมใช้งาน
ร่างบอบบางได้แต่กัดริมฝีปากของตัวเองอดกลั้นความเจ็บ จนแจบอมที่เห็นดังนั้นต้องก้มลงจูบซับน้ำตาให้อีกฝ่าย
แม้มันจะไม่สามารถบรรเทาความเจ็บได้ แต่มันก็ทำให้จินยองผ่อนคลายมากขึ้น มือบางยกขึ้นคล้องคอร่างสูง
ดึงให้โน้มลงมา ริมฝีปากทั้งคู่สัมผัสอีกครั้ง เหมือนประจุไฟฟ้ากำลังดึงดูดเข้าหากัน
ช่วงเวลาที่แสนยาวนานกำลังดำเนินต่อไปยามเมื่อแจบอมสอดแทรกกายเข้าไปในร่างของจินยอง
ทั้งคู่กอดกันแน่นหลอมรวมทุกอย่างให้เป็นหนึ่งเดียว
ไม่มีประโยคใดๆหลุดลอดออกมาจากริมฝีปากของคนทั้งคู่ นอกจากเสียงครางอย่างสุขสม
และประโยคสุดท้ายที่มอบให้แก่กันก่อนที่จะเริ่มบทรักบทต่อไป
“ผมรักจินยอง..”
“ผมก็รักคุณเหมือนกัน..”
